کد مطلب:10949 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » احكام

چرا ميگويند زكات به دليل اين كه آلودگي مالي است نبايد به سيّد تعلق گيرد سادات را بايد از سهم سادات انفاق كرد، چرا چنين امتيازي پيامبر براي اولاد خود قرار داده است؟

اولاً: حكم عدم جواز استفاده از زكات از طرف شخص پيامبر(ص) نيست، بلكه از طرف خداوند است.(1)؛

ثانياً: معناي آلودگي مالي براي مصرف كننده نيست، بلكه ميخواهد بگويد قسمتي از زكات حق محرومان و مستضعفان است و اگر كشاورزان آن را به صاحبش نرسانند و حق آنان را ادا نكنند هم چون مال آلوده به حق ديگران است كه اگر بخواهند از آن استفاده كنند مال حرام است و مال حرام آلوده است و براي اين كه مالشان حلال شود بايد مقدار معلوم را از آن جدا كنند و به فقرا بدهند.

البته اگر بپذيريم كه احتمالاً نسبت به خود زكات تعبير آلوده بودن استفاده شده است، شايد به اين جهت باشد كه مردم سعي كننند از زكات استفاده نكنند و به دنبال كار و كسب بروند، حال اگر درمانده و مسكين شدند و به ناچار استفاده كردند اشكال ندارد، چنان چه وقتي انسان ناچار باشد ميتواند از غذاي نجس استفاده كند اگر مردم فقير كمتر از زكات استفاده كنند زكات به مصارف عمومي ميرسد و همه مردم از آن استفاده خواهند برد.

البته سادات چون بستگان حكومت هستند براي اين كه احساس حقارت نكنند گفته شده از صندوق ديگري به نام سهم سادات (خمس) كه بودجه حكومت است، استفاده كنند و اين باعث افتخار و مباهات نيست و هيچ سيدي حق ندارد از اين نظر بر غير سادات فخر بفروشد، به همين اندازه كه سادات مورد احترام واقع شدند از آنان انتظار تقوا و پاكي ميرود و بايد شأن خود را حفظ كنند.

پي نوشتها:

1- وسايل الشيعه، ج 6، ص 186، باب 29، ح 2.